فرشاد رضائی نامدار، روان درمانگر و مدرس دانشگاه

اختلال اضطراب فراگیر بررسی کامل

0

اختلال اضطراب فراگیر  یا اختلال اضطراب تعمیم یافته (GAD) نوعی اختلال فراگیر است که در آن فرد به طور دائم درباره ی رویداد های آینده نگران است و از آن ها می ترسد. موضوعی که به نگرانی مزمن و بیمار گونه درباره ی رویداد ها منجر می شود.

اصطلاح نگرانی(Worry) به تمایل شناختی به فکر کردن دائم درباره ی یک موضوع و ناتوانی در کنار گذاشتن آن اشاره دارد. نگرانی معمولا ادامه می یابد زیرا فرد نمی تواند راه حلی برای مشکل پیدا کند.

همه ی مردم تا حدی نگران مسائل مختلف و خاص می شوند و حتی بعضی مردم تفکر درباره ی چگونگی مقابله با رویداد های دشوار را مفید می دانند. اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، نگران موضوعات متعددی می شوند. و به همین دلیل اصطلاح Generalized به معنای تعمیم یافته برای آن استفاده می شود.

برای افراد مبتلا اختلال اضطراب فراگیر، نگرانی حالت فلج کنندگی پیدا می کند و به منبع ناراحتی هیجانی شدیدی تبدیل می شود. برای مثال:

  1. فرد به طور دائم و مرضی نگران است. هم در مورد مسائل عمده ی زندگی(مثل روابط میان فردی، اوضاع مالی، مسائل شغلی و…) و هم در مورد بسیاری از مسائل کوچک زندگی روزمره که برای سایر مردم اصلا نگران کننده نیستند.

  2. فرد نمی تواند جلوی شروع و پایان نگرانی های خود را بگیرد.

نگرانی ها رابطه ی نزدیکی با فاجعه انگاری یا بزرگنمایی دارند. این رویداد ها معمولا با هم رخ می دهند. در اختلال اضطراب فراگیر، وقتی دوره های نگرانی زیاد طول می کشد، سطح اضطراب و رنج بالا می رود و قدرت تفکر و پردازش افت می کند.

در نتیجه فرد هرگونه  مشکل کوچکی را به بدترین شکلی که ممکن است روی دهد، تفسیر می کند و آن را فاجعه می پندارد. این موضوع باعث می شود که مشکل به جای حل شدن وخیم تر شود. یعنی بر خلاف تصور افراد مبتلا که نگرانی را ارزشمند و زیربنای حل مساله می دانند، نگرانی فقط باعث بدتر شدن اوضاع می شود.

علاوه بر نگرانی دائمی و بیمارگون در اختلال اضطراب فراگیر، این اختلال گاهی با عوارض فیزیکی، مثل خستگی مفرط، لرزش، تنش ماهیچه ای، سردرد و تهوع همراه است.

اگر حداقل ۳ علامت از ۶ علامت زیر در اکثر روز های هفته و به مدت حداقل ۶ ماه در فردی دیده شود، فرد به احتمال بسیار زیاد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می باشد.
  1. فرد بی قرار است، احساس عصبی بودن دارد یا به خاطر نگرانی بی دلیل، بد اخلاق است.
  2. به آسانی خسته و کوفته می شود.
  3. نمی تواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش ناگهان خالی می شود.
  4. زود رنج است و به سرعت عصبانی می شود.
  5. تنش عضلانی دارد.
  6. خوابش مختل شده است(دشواری در به خواب رفتن، بیداری وسط خواب، یا خوابی که آرامش بخش نیست).
شیوع اختلال اضطراب فراگیر: در آمریکا، شیوع ۱۲ ماهه ی اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان ۹% و در بزرگسالان ۲.۹% است. زنان ۲ برابر مردان به این اختلال مبتلا می شوند. نرخ شیوع در میان سالی به اوج می رسد و در سال های بعدی کاهش می یابد. این اختلال در قشر کم درامد جامعه ۲ برابر شیوع دارد.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر عمیقا اعتقاد دارند که نگران شدن یک فرایند الزامی است که باید به طور کامل و صحیح انجام شود تا از فاجعه های آینده جلوگیری به عمل آید. برخی از باور های نادرست افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر را مرور می کنیم:
  1. نگرانی به من انگیزه می دهد تا کارهای ضروری را انجام دهم.
  2. نگران شدن یک روش موثر برای حل مشکلات است.
  3. وقتی رویداد ناگواری رخ می دهد و نگران شوم، برای از بین بردن آن آمادگی بیشتری خواهم داشت.
  4. وقتی در مورد چیزی نگران می شوم، بهتر می توانم بفهمم که برای اجتناب یا پیشگیری از رخ دادن آن چه کار باید بکنم.
  5. نگران شدن درباره ی موضوعات مختلف روشی است که اجازه می دهد تا بتوانم از نگران شدن درباره ی موضوعات بدتر خودداری کنم.
  6. نگران شدن درباره ی یک رویداد باعث می شود احتمال وقوع آن کمتر شود(افکار جادویی یا خرافات).

درمان: درمان های شناختی رفتاری یا CBT به عنوان مفیدترین گزینه پیشنهاد می شود. در صورت نیاز به نتیجه گرفتن سریع تر دارودرمانی توضیه می شود.

مثالی ساده و ملموس از اختلال اضطراب فراگیر:

فامیل دور، مثالی ساده و ملموس از اختلال اضطراب فراگیر
فامیل دور، مثالی ساده و ملموس از اختلال اضطراب فراگیر

زمانی که شما به رفتار های فامیل دور دقت می کنید، فردی را می بینید که همواره نگران و گوش به زنگ است! تا صدایی می آید می گوید، چی بود؟! چی شد؟! چی گفت؟! در زدن؟! اتفاقی افتاد؟! یا موقع خواب با کوچک ترین صدایی از خواب می پرد و می گوید «بره؟».

اختلال اضطراب تعمیم یافته یا فراگیر درباره ی فردی مطرح است که همچون فامیل دور دائم مضطرب و نگران است و این اضطراب و نگرانی در تمامی موقعیت ها با وی حضور دارد. وی نمی تواند جلوی نگرانی خود را بگیرد. خواب نامناسبی دارد، حافظه اش مختل است و نمی تواند تمرکز کند. البته این اختلال در صورت عدم دقت کافی ممکن است با PTSD اشتباه گرفته شود که تشخیص افتراقی بایستی توسط روانشناس یا مشاور انجام شود.

شاید عده ای در برخورد با چنین شخصیت هایی عصبی شده، حیرت کرده و بگویند که چرا این آدم این طور هست؟! در حالی که فرد به واسطه ی اختلالش رفتار های اضطرابی دارد و با پرسیدن سوالات پشت سر هم، حساسیت و گوش به زنگی بالایش، قصد آزار اطرافیان را ندارد.

کپی برداری بدون ذکر منبع عملیست غیر اخلاقی و تفاوتی با دزدی ندارد! از این که منبع را با ذکر لینک مستقیم ذکر می نمایید متشکرم!

Leave A Reply

Your email address will not be published.

1 × دو =

سوالی دارید؟ با ما صحبت کنید!
مکالمه را شروع کنید
سلام! برای چت در WhatsApp پرسنل پشتیبانی که میخواهید با او صحبت کنید را انتخاب کنید
ما معمولاً در چند دقیقه پاسخ می دهیم