فرشاد رضائی نامدار، روان درمانگر و مدرس دانشگاه

اختلال اضطراب اجتماعی سبب شناسی و درمان

3

اختلال اضطراب اجتماعی عبارت است از ترس شدید و دائمی از موقعیت هایی که در آن ها فرد در جمع دیگران قرار می گیرد یا باید جلوی آن ها کاری انجام دهد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از هرگونه موقعیت اجتماعی که فکر می کنند ممکن است در آن یک رفتار خجالت آور داشته باشند یا هرگونه وضعیتی که فکر می کنند در آن مورد ارزیابی منفی دیگران قرار می گیرند می ترسند. بنابراین آن ها تلاش می کنند که از چنین موقعیتی دوری کنند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از خجالت زده شدن می ترسند و نگران هستند که دیگران آن ها را افرادی مضطرب، ضعیف، دیوانه یا احمق بدانند. آن ها از صحبت کردن در حضور دیگران می ترسند زیرا فکر می کنند مردم متوجه لرزش دست یا صدای آن ها خواهند شد.

اختلال اضطراب اجتماعی در این اختلال فرد از سخنرانی در جمع همواره هراس داشته و محرک های اضطراب زای محیطی را بزرگنمایی می کند.
اختلال اضطراب اجتماعی در این اختلال فرد از سخنرانی در جمع همواره هراس داشته و محرک های اضطراب زای محیطی را بزرگنمایی می کند.

آن ها موقع صحبت کردن با دیگران به شدت مضطرب می شوند، چون می ترسند حرف هایشان مبهم و نا منسجم جلوه کند. آن ها از خوردن، نوشیدن یا نوشتن در حضور دیگران خودداری می کنند. زیرا می ترسند که دیگران لرزش دست آن ها را ببینند و در نتیجه خجالت زده شوند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تقریبا همیشه علائم اضطراب را تجربه می کنند. تپش قلب، لرزش، عرق کردن، ناراحتی معده و روده)، اسهال، گرفتگی عضلات، سرخ شدن و… علائمی هستند که این افراد تجربه می کنند. این موارد ممکن است بعضا به قدری شدید باشد که حتی با ملاک های حملات وحشت زدگی نیز تطابق داشته باشند.

شیوع اختلال اضطراب اجتماعی: DSM-5 نرخ شیوع ۱۲ ماهه ی اختلال اضطراب اجتماعی در مردم آمریکا را حدود ۷% اعلام می کند. نرخ شیوع در همه ی گروه های سنی با افزایش سن کاهش می یابد. این اختلال در زنان بیشتر از مردان دیده می شود.

سبب شناسی اختلال اضطراب اجتماعی

طبق معمول برایند وراثت و عوامل محیطی عامل این اختلال می باشد.

پژوهش ها نشان داده اند که والدین کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نسبت به والدین کودکان سالم روی فرزندان خود کنترل بیشتری اعمال می کنند، مهربانی کمتری نشان می دهند و رفتار آن ها در جلوی دیگران زیاد خوب نیست. همچنین از خجالت دادن به عنوان روش تربیتی استفاده می کنند.

افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در پردازش و تفسیر اطلاعات نوعی سوگیری دارند که باعث می شود درباره ی رویداد های اجتماعی پیش بینی های بسیار منفی داشته باشند.
همچنین افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در مقایسه با افراد سالم یا ناظران مستقلی که رفتار آن ها را مورد مشاهده قرار می دهند، عملکرد خود در موقعیت های اجتماعی را بیش از حد بد و ناشیانه می دانند. در واقع این افراد نمی توانند نظرات و فیدبک های اجتماعی مثبت از طرف دیگران را به آسانی پردازش کنند.
نکته ی مهم بعدی راجع به افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی این هست که، تمایل دارند توجه خود را به سوی خود و واکنش های اضطرابی خود معطوف کنند. پدیده ای که توجه متمرکز بر خود(Self-focused attention) نامیده می شود.
توجه متمرکز بر خود باعث می شود که افراد مضطرب اجتماعی فکر می کنند همان قدر که از درون مضطرب هستند، در ظاهر نیز این علائم را از خود نشان خواهند داد. این پدیده باعث می شود از پردازش عینی اطلاعات جلوگیری به عمل آمده و و فرد از خودش انتقاد کند. خروجی چنین سیستمی عملکرد نامناسب در موقعیت های اجتماعی می باشد.
اختلال اضطراب اجتماعی آن ها همواره به بسندگی خود شک دارند. آیا من به قدر کافی خوب هستم؟!
اختلال اضطراب اجتماعی آن ها همواره به بسندگی خود شک دارند. آیا من به قدر کافی خوب هستم؟!

درمان اختلال اضطراب اجتماعی
درمان های شناختی رفتاری(CBT) و دارودرمانی در صورت ترکیب بهترین گزینه می باشد. دارو هایی مثل بازدارنده های مونو آمین اکسیداز یا MAOI ها و اخیرا بازدارنده های باز جذب سروتونین SSRI ها، از اضطراب اجتماعی کم می کنند. تحقیقات نشان می دهند که هم درمان های شناختی رفتاری و هم درمان های CBT در گروه های آزمایشی، در مقایسه با گروه های بدون درمان، موثر واقع می شوند.
همین دو نوع درمان می توانند یک دیگر را تکمیل کنند. به این صورت که دارو درمانی سریع تر از CBT اثر مثبت خود را نشان می دهد و CBT به درمان جویان کمک می کند تا دستاورد های خود را به مدت طولانی تری حفظ کنند.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
تجارب شخصی از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی:
    1. دکتری که با هر سوال بیماران در داروخانه قرمز می شد، حرفش را فراموش می کرد و بعضا صحبت های بی ربط انجام می داد.
    2. استاد دانشگاهی که در اثر اضطراب اجتماعی دچار لرزش گردن می شد و با تلاش فراوان سعی می کرد تا علائم را کنترل کند. تلاش او نتیجه ی عکس داشت و شب ها از شدت گردن درد قادر به خوابیدن نبود.
    3. خانمی حتی جرات خوردن و نوشیدن در برابر جمع را نداشت.
    4. خانمی که در جلسه ی اول مشاوره از شدت اضطراب حتی قادر به حرف زدن نبود، پاهایش جمع، فشرده و نوک پنجه هایش به سمت داخل بود. کیفش را هم لحظه ای از بغلش زمین نمی گذاشت.
    5. آن ها معمولا به آرامی وارد جمع ها می شوند. تلاششان بر دیده نشدن هست.
    6. اغلب کم حرف، ساکت و گوشه گیر هستند.
    7. همواره به شیوه های مختلف از بودن در جمع ها اجتناب می کنند. مثلا بودن در مهمانی ها، تولد، عروسی، سخنراهی ها و همایش ها، ارائه کنفرانس یا پرزنتیشن، برایشان عذابیست الیم! بنابراین با بهانه های مختلف از شرکت در چنین اجتماع هایی طفره می روند. همین اجتناب ها اغلب عامل بسیاری از سوء تفاهمات و قطع روابط آن ها می شود و….
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی همواره از جمع ها اجتناب می کنند
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی همواره از جمع ها اجتناب می کنند

 کپی برداری بدون ذکر منبع عملیست غیر اخلاقی و تفاوتی با دزدی ندارد! از این که منبع را با ذکر لینک مستقیم ذکر می نمایید متشکرم!

3 Comments
  1. Mina says

    مثل همیشه عالییی.
    اضطراب اجتماعی هم گزینه خوبیه ها …

    1. فرشاد رضائی نامدار says

      مرسی
      گزینه ی خوبی برای چیه؟

      1. Mina says

        برای خودم … واقعا در مورد من یه چیزی غلطه … نمیدونم چی؟

Leave A Reply

Your email address will not be published.

ده − پنج =

سوالی دارید؟ با ما صحبت کنید!
مکالمه را شروع کنید
سلام! برای چت در WhatsApp پرسنل پشتیبانی که میخواهید با او صحبت کنید را انتخاب کنید
ما معمولاً در چند دقیقه پاسخ می دهیم