مقایسه همسر با دیگران پدیده ایست که با توجه به تغییرات فرهنگی در دسترس قرار گرفتن شبکه های اجتماعی و بالا رفتن دسترسی به ارتباطات بیشتر از قبل دیده می شود. چگونه؟ بیایید بررسی کنیم.
آیکون ایکس(توئیتر سابق)، اینستاگرام، فیسبوک و… را فشار می دهید. در اکسپلورر، کامنت ها، ساجسشن ها(پیشنهادات دوستی) و… خیل عظیمی از افراد خوش قیافه، خوش اندام و جذاب بالا می آید. شاید این فکر در ذهن خطور کند : او که از زن/شوهر من جذاب تر است، خوش اندام تر است، لباس بهتری می پوشد، ظاهرا بذله گوست، دائم در حال خوش گذرانی و سفر است، اما زن/شوهر من از سر کار خسته بر می گردد، استرس دارد، سیکس پک ندارد، اتومبیل شاسی ندارد، بعضا بوی عرق یا پیاز می دهد، سر دریافت مطالباتش مشکلاتی دارد، اخم می کند، غمگین می شود و… خوب، ظاهرا فلانی از شوهر/زن من انتخاب بهتریست. او را به هر شکلی در روی کفه ی ترازو بگذارم، بهتر از همسر من است.
سال ها پیش با فردی پیرامون این که با آقا/خانمی بهتر از پارتنر خود آشنا شده گفتگویی داشتیم. او میگفت نفر متاخر از هر نظر بهتر از قبلیست. صرف نظر از این که به هنگام برانگیختگی هیجانی ارزیابی های ما از منظر شناختی عقلانی و منطقی می تواند قویا زیر سوال باشد، متر و معیار ها نیز می تواند به چالش کشیده شود.
گفتگو به این شکل ادامه پیدا کرد :
- پس به نظرت انتخاب های بهتری از او داری؟
- بله صددرصد
- اوکی، به نظرت او چطور؟ انتخاب های بهتری از تو خواهد داشت یا خیر؟
- ممم، بله فکر کنم.
- خوب، اگر او همین روشی که در ارزیابی او داشتی رو با تو تکرار کنه، چه احساسی خواهی داشت؟
- خوب حس خوبی بهم دست نمیده.
- برات پذیرفته هست که او هم برگرده و مثلا بگه که خانم/آقای ایکس، سیکس پک داره، ماشین شاسی داره، دکتره، مهندسه، برج داره، و… اگر چنین قیاسی بشوی از احساس و فکرت بگو.
- خوب طبیعتا فکر خوبی نمی کنم، احساس ویرانی می کنم.
- خوب نظرت راجع به قیاسی که پیرامون رفتارت داری چیه؟
- حرفی ندارم، متوجه شدم…
جمع بندی و نتیجه گیری : پیرامون بحث مقایسه همسر با دیگران می توان دو سر طیف را در نظر گرفت. یک سر طیف تعهد بی حد و حصر افراطی و غیر عادی حتی در شرایطی که طرف مقابل رفتار های ناسالمی همچون موارد زیر را انجام می دهد : سو مصرف مواد، الکلیسم، بی وفایی و بی تعهدی، خشونت ورزی، بی مسئولیتی، بی اخلاقی و…؛ در طرف دیگر طیف، بی تعهدی ماکیاولیستی و منفعت طلبانه به شکلی که همسر، پارتنر و همراه، در حد شیء مصرفی پایین آورده می شود و از او به عنوان پدیده ای بی جان، فاقد هیجانات، احساسات، عزت، احترام و حرمت همچون جارو، میز، پول و… برخورد می شود.
در مثال این مقاله به سمت انتهایی طیف اشاره کردیم. یعنی رویکرد ماکیاولیستی منفعت طلبانه و فرافرکنی چنین نگاهی به رابطه. چنین نگاهی در ظاهر سودمند به نظر می رسد. اما قسمت خطرناک داستان آن جایی رخ می نماید که طرف مقابل ما و یا در سطح بزرگتر تمامی افراد جامعه به قصد مصرف بدون داشتن هر گونه تعهد وارد رابطه بشوند. در چنین حالتی همه بازنده اند، چرا که قطع به یقین افراد بهتری در متر و ملاک های مختلف وجود دارند و بنابراین فردی که خود به دنبال فرد بهتر است نیز، از طرف پارتنرش به نفع انتخاب های دیگر کنار گذاشته خواهد شد. برای درک خطر چنین سناریویی بیایید تصور کنیم که عموم افراد جامعه با چنین منطقی وارد رابطه شوند که طرف مقابل شیء بوده و اثر رفتار ما بر او اهمیتی ندارد. حتی فردی که به صرف تامین نیاز بدون در نظر گرفتن اثر رفتار خود بر دیگری وارد ماجرا شده، در خطر خواهد بود، چرا که طرف مقابل نیز به نیت مصرف او وارد شده! شرایطی هولناک و غیر اخلاقی. در این باره مطالعه ی مطلب زیر پیشنهاد می شود : سوءاستفاده از مفاهیم روانشناسی
