توصیه روانشناسانه خودت باش را شما، من و بسیاری از خوانندگان این سطور دیده، شنیده و خوانده ایم. پیشنهاد و تجویزی که بسیار دلگرم کننده، جسورانه و خوشایند به نظر می رسد. توصیه روانشناسانه خودت باش شاید پیشنهادی مدرن، چهارچوب شکن، چالش برانگیز و پیشرو باشد. اما بیایید این پیشنهاد یا توصیه را اندکی با دقت بیشتر بررسی کنیم. در واقع بیایید به اتفاق بررسی کنیم که پیامد اجرا و توصیه روانشناسانه خودت باش در سطح بزرگتر یعنی جامعه می تواند چگونه باشد.
توصیه روانشناسانه خودت باش ، چند قدم جلو تر را بررسی کنیم
تصور کنید که همسر شما فردیست که تا نصف شب بیدار می ماند، الکل می خورد، سیگار می کشد، مواد مخدر مصرف می کند، صدای موزیک را تا نیمه های شب بلند کرده و با آن می رقصد، ضرب و شتم نموده و اشیا را می شکند و… این رفتار ها احتمالا برای وی بسیار خوشایند است. اما موضوع این جاست که اگر فردی به دلیل ایجاد مزاحمت وی به او اعتراض کند، او در جواب می گوید که روانشناس، مشاور یا تراپیست او گفته که «توصیه روانشناسانه خودت باش ، زندگی دو روز است و تا می توانی از زندگی لذت ببر، گور بابای بقیه!»
توصیه روانشناسانه خودت باش ، عکس العمل شما در برابر توصیه فوق چیست؟
بیایید خودمان را در شرایط فوق قرار دهیم: همسر شما هر کاری که «صلاح می داند» را انجام می دهد، و توصیه ی روانشناسش را هم مجوزی برای رفتار هایش می داند. شما در مواجهه با چنین شرایطی احتمالا چه احساسی خواهید داشت؟ چه فکری در ذهنتان رژه خواهد رفت؟ زمانی که همسر شما توصیه روانشناسانه خودت باش را سرلوحه ی زندگی خود قرار دهد، احتمالا شما هیجاناتی همچون خشم، غم، ناامیدی، تنفر، استرس و اضطراب را تجربه خواهید کرد. همچنین ممکن است افکاری پیرامون مقاومت در برابر این رفتار ها، تلاش بر مذاکره، تغییر رفتار همسر، احتمال اشتباه در انتخاب همسر و یا حتی در سیاه ترین حالت ممکن، خروج از این رابطه را در ذهن خود داشته باشید.
توصیه روانشناسانه خودت باش ، این تفکر از کدامین نحله ی فکری بر می خیزد؟
شاید بتوان ریشه ی چنین تفکراتی را در متون روانشناسی اگزیستانسیال یا همان روانشناسی وجودی مشاهده کرد. جایی که در اغلب متون توصیه می شود که انسان ها خودشان یا به عبارتی «اصیل» باشند. در مفهوم «اصالت» فرد همان گونه که فکر می کند، احساس و ادراک می کند نیز، رفتار می کند. بنابراین هیچ اثری از رتوش و واکس زدن به رفتار ها دیده نمی شود. چنین نگاهی می تواند همچون شمشیر دو لب عمل کند. چرا که می تواند از مفهوم قدیمی «ریا» و مفهوم جدید «ادا» و «ادایی» دوری کند. تا اینجای کار که موضوع زیبا و پذیرفتنیست. اما از طرف دیگر می تواند فرد را به سمتی سوق دهد که به واسطه ی باور به بی روتوش بودن تمامی «حد و مرز» ها را زیر پا گذاشته و رفتار هایی آزار دهنده برای انسان های دیگر انجام دهد. این جاست که موضوع اندکی پیچیده می شود و سوال بسیار مهمی که مطرح می شود این است که آیا ما به واسطه ی باور به توصیه روانشناسانه خودت باش مجوزی برای رفتار های جامعه ستیز و دیگر ستیز خواهیم داشت یا خیر؟
توصیه روانشناسانه خودت باش ، چند سوال برای تامل آخر
آیا شما به بهانه توصیه روانشناسانه خودت باش موارد زیر را می پذیرید؟ فردی تا نیمه های شب و در همسایگی شما، هر شب(نه به صورت استثنا) رقص و پایکوبی کند، در لابی یا سالن ساختمان عربده بکشد، تهدید و فحاشی کند، در پارکینگ شما پارک کند، راجع به حریم خصوصی شما تجسس کرده و فضولی کند. یا همسر شما علی رغم تعهد و تاهل، با دیگران وارد صمیمیت عاطفی و جنسی می شود، کلاهبرداری و شیادی می کند، از کودکان بهره کشی جنسی می کند، دروغ می گوید، با خودروی خود لایی کشیده و دیگران را دچار ناامنی می کند. آیا شما با رفتار های فوق به بهانه ی خود بودن موافقید؟!
مطالعه ی مطلب زیر نیز توصیه می شود:
